27 شهریور 1400
خدا کند؛
دل من، همچون دل تو شود!
تا آخر
پای امام خویش بماند..
باید آن چنان آهی از دلم برآید
که مرا بسوزاند!
همچون آه تو..
خدا کند؛
به دل من نیز نگاهی شود
وگرنه
آهِ دلِ تو کجا و آهِ دلِ من کجا!
شهیدم!
میبینم؛ به دیوار پر شکوفهای
گلی تکیه داده است!
آری تو گل مادرت بودی که روزی پر پر شدی..
با همان یک آه..
آهِ دلِ مرا نیز به این وادی برسان !
نظر دهید »
10 شهریور 1400
مشق هرشب من شهید است..
هزاروچهارصد بار از روی تو می نویسم، تا یادم باشد؛
از کربلای حسین تا حماء، دمشق و حلب راهِ کوتاهی است..
حتی به اندازه یک قطره خون خدا !